Fort de Gagel heeft op 2 september de deuren geopend voor publiek. In het historische fort aan de Gageldijk is sinds kort een restaurant met terras te vinden. De gerechten op de kaart zijn lokaal en seizoensgebonden. Iedere vier maanden staat er een nieuw wereldgerecht van een inwoner uit Overvecht op de kaart. Ook is het fort te huur als evenementenlocatie, voor bijvoorbeeld een bedrijfsfeest, bruiloft, vergadering of congres. Sybren Ophof en zijn vrouw Pascale Heinsius zijn de ondernemers achter het gerestaureerde Fort de Gagel. De redactie van DUICvroeg Sybren hoe hij op het idee kwam om het fort te restaureren en hoe en wanneer hij voor de eerste keer in Utrecht was. Lees hier het complete interview. Foto: Bas van Setten.
Wanneer begon de verbouwing?
“Afgelopen najaar was hier nog niks. Het enige wat er was, was een betonplaat en ons plan. In een half jaar tijd hebben we dit uit de grond gestampt. Het was ontzettend gaaf om te doen. Het bijzondere van de forten is dat ze eigenlijk nooit echt gebruikt zijn. Het is fijn dat er nu nieuw leven in is geblazen.”
Is alles inmiddels helemaal klaar?
“Het eiland is groot en wij huren een flink gedeelte daarvan. Binnen zijn we helemaal klaar en het terras is zo goed als klaar. De speeltuin staat en alles wat nu nog zand is, is over een paar maanden gras. Verder worden de wallen van het eiland verder afgemaakt en de fruitbomen teruggeplaatst.”
Wanneer is het idee ontstaan om dit fort om te restaureren?
“Het project liep al vanaf 2011, maar daar waren wij niet bij betrokken. Een andere partij werd gekozen uit veertig inschrijvingen. Het was een lang traject met allerlei partijen, waarvan de meeste vonden dat het fort moest blijven zoals het was. Daar ben ik het niet mee eens. Elk fort en kasteel is in de loop van de eeuwen aangepast aan die tijd. Als we het zouden laten zoals het is, heeft het geen functie meer en dat overleeft het niet. Onder meer de gemeente Utrecht, provincie en Unesco moesten het eens worden over het ontwerp. Het vorige project liep eind vorig jaar vast. Ik kende een van de drie eigenaren die ermee bezig waren. Hij vroeg of ik iemand kende die ermee verder wilde. Ik ben de volgende dag met Pascale gaan kijken en dacht meteen: ‘Dit is de plek’.”
Waarom dacht je dat?
“Hier is natuur, het ligt aan de ringweg en heeft parkeerplaatsen. De mix tussen zakelijk en het restaurant werkt goed en vinden we heel leuk. Verder is de drukte van de stad mooi, maar ik hou er ook van om uit te kunnen kijken op de weidse natuur. Dat heeft Pascale ook. Hopelijk gaan nu meer mensen eropuit, hun wijk uit en hier lekker de natuur in. Iedereen kent Lage Vuursche en Rhijnauwen al om een rondje te lopen en daarna lekker wat te eten, een biertje en bitterballen. Dat kan hier nu ook.”
Wisten jullie al snel wat jullie met het fort wilden doen?
“Toen we hier rondliepen, waren we er na vijf minuten uit. We wilden horeca, maar ook evenementen. Qua sfeer willen we de natuur naar binnen trekken. Bijvoorbeeld met de vossen, geschilderd door JanIsDeMan, en door het mos op de spanten. Maar onder meer ook de houten tafels: die zijn gemaakt van de grote, zieke plataan die op het Vredenburg stond. Ook hebben we tafels van de iep die in het Wilhelminapark stond.”
